Een publiek van rond de 40 personen was om 10:45 uur present in de Grote Kerk, voor een orgelconcert van Arjan Oosterhof en Janny Bennen-Stakelbeek, beiden vaste organist van de Grote Kerk. We werden getrakteerd op een zeer gevarieerd programma, dat zich uitstrekte over drie eeuwen, acht componisten en (zo te horen) alle registers van het orgel.

Het bleek dat het Van Oeckelenorgel, dat er een beetje uitgekleed uitziet nu de frontpijpen zijn weggehaald, nog steeds prachtig klinkt. De virtuositeit van de bespelers, die goed te zien was via de videobeelden die werden geprojecteerd, heeft daar zeker aan bijgedragen.
Janny’s handen dansten van klavier naar klavier in Bach’s Fuga in G-dur BWV577 , en het kunstige handen- en voetenwerk van Arjan viel op tijdens “Merck toch hoe sterck” con variazoni van Cor Kee. Het stuk was zeer boeiend, met de steeds nieuwe, verrassende en heel moderne variaties op de bekende melodie, die stamt uit circa 1606.

De barok (Christian Ritters Sonatine in d-klein ) werd afgewisseld met romantiek, in het lyrische Prélude, Fugue et Variation van Céssar Frank.
Daarna keerden we weer terug in de tijd naar de renaissance, met een kort fuga-achtig quatre-mains stuk van Thomas Tomkins: A fancy for two toplay.
We snelden weer vooruit in de tijd: het publiek luisterde geboeid naar het verstilde Pari Intervallo van Arvo Pärt, en probeerde te raden welke acht landen muzikaal werden verbeeld in het quatre-mains stuk En tournant de la t.s.f. van Alexandre Tansman. Hierin vooral was een breed arsenaal aan klankkleuren van het orgel te horen.
Het vuurwerk van Janny in de Toccata in G-groot van Théodore Dubois leverde een prachtige afsluiting van het concert, met het slotakkoord vol op het orgel.

Het was een mooi begin van de concertreeks en het smaakt duidelijk naar meer. Dat kan ook; er volgen nog vier woensdagochtendorgelconcerten in de Grote Kerk deze zomer, elke week één, tot en met 14 augustus, aanvang 10:45.

Manon van der Laaken